روز بزرگداشت عطار نیشابوری

عطار نیشابوری

اي عجب درديست دل‌را بس عجب
مانده در انديشه‌ي آن روز و شب

اوفتاده در رهي بي پاي و سر،
همچو مرغي نيم بسمل زين سبب

چند باشم آخر اندر راهِ عشق،
در ميانِ خاك و خون در تاب و تب

پرده برگيرند از پيشانِ كار،
هر كه دارد از نسيمِ او نسب

اي دل شوريده عهدي كرده‌اي
تازه گردان چند داري در تعب

برگشادي بر دلم اسرار عشق،
گر نبودي در ميان ترك ادب

پر سخن دارم ولي ليكن چه سود
چون زبانم كارگر ني اي عجب

آشكارايي و پنهاني نگر،
دوست با ما، ما فتاده در طلب

زين عجب‌تر كار نبود در جهان
بر لب دريا بمانده خشك لب

اينتْ كاري مشكل و راهي دراز
اينتْ رنجي سخت و دردي بوالعجب

دايم اي عطار با اندوه ساز
تا ز حضرت امرت آيد كالطّرب